Μετά από ένα εξαιρετικά βαρύ χειμώνα με πολλές βροχές και χιονοπτώσεις η Άνοιξη (του 1994) μας αποχαιρετά με σφοδρή χιονόπτωση και το χιόνι να φθάνει συνολικά τα 160 εκατοστά!
Οι ζεστές ημέρες που ακολουθούν οδηγούν σε γρήγορο λιώσιμο της μεγάλης ποσότητας χιονιού και σε συνάρτηση με το ήδη επιβαρυμένο έδαφος αλλά και την εγκατάλειψη του χωριού τόσο από πλευράς των κατοίκων όσο και των δημόσιων αρχών (ρέματα και αυλάκια παρατημένα αλλά και απουσία έργων συντήρησης) το χωριό και οι περιουσίες κινδυνεύουν με ανεπανόρθωτη καταστροφή.
Έτσι το ξημέρωμα μιας ημέρας του Μαρτίου κι ενώ το χωριό είναι καλυμμένο από έντονη ομίχλη ένας έντονος θόρυβος ταράζει την ηρεμία των λίγων μόνιμων κατοίκων... Οι επόμενες ώρες που θα συνδυαστούν με την απομάκρυνση της ομίχλης θα αποκαλύψουν τα πρώτα σημάδια της ζημιάς που έγινε καθώς υποχώρησε ένα τεράστιο τμήμα δασώδους έκτασης στο δρόμο που οδηγούσε στης "Νύφης το Ρέμα". Αυτό με την σειρά του είχε ως επακόλουθο την πίεση στα χαμηλότερα εδάφη όπου εναποτέθηκε, με αποτέλεσμα ένα τεράστιο τμήμα του χωριού (Παναγία, Λάκκες, Βαρκά και κάτω μαχαλάς) που περιελάμβανε και σπίτια να ολισθαίνει αργά προς τα κάτω (προς το Μεγάλο Ρέμα).
Οι κάτοικοι της συγκεκριμένης γειτονιάς (μαχαλά) έβλεπαν καθημερινά πλέον το έδαφος να μετακινείται κατά μερικά εκατοστά (τοποθετώντας καθημερινά σημάδια) ενώ υπόκωφοι θόρυβοι ακουγόντουσαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Σπίτια που βρισκόταν πάνω και μέσα στο ρήγμα άρχισαν να εμφανίζουν ρωγμές είτε σημαντικές πάνω στη κεντρική δομή του οικήματος είτε λιγότερο σημαντικές που αφορούσαν μικρές μετατοπίσεις στο περίγυρο του σπιτιού. Κάποια από αυτά μάλιστα μετατοπίστηκαν σημαντικά αλλά άντεξαν...στο τέλος.
Μία οικογένεια αναγκάστηκε να μείνει σε συγγενικό σπίτι για λίγες ημέρες, από άλλο σπίτι συγκεντρώθηκε ότι μπορούσε να απομακρυνθεί από οικοσκευές και απομακρύνθηκε ενώ οι υπάλληλοι της ΔΕΗ έκοβαν το ηλεκτρικό ρεύμα στο συγκεκριμένο τμήμα από το υπόλοιπο δίκτυο του χωριού καθώς πλέον τα καλώδια είχαν "τεντώσει" και υπήρχε άμεσος κίνδυνος ηλεκτροπληξίας.
Στο χωριό ήρθαν ειδικοί γεωλόγοι τις επόμενες ημέρες και εξέτασαν το φαινόμενο και ακολούθησαν άμεσα αλλά και μεσοπρόθεσμα κάποια μικρά έργα που "ανακούφισαν" την περιοχή δίνοντας διέξοδο στα νερά.
Οι παλιοί θυμόντουσαν ότι ανάλογο περιστατικό αλλά με χειρότερες διαστάσεις είχε συμβεί το 1926 με τον τότε προϋπάρχον νερόμυλο του Αναστάσιου Τσιτσώνη να βυθίζεται πλήρως από τους τόνους χωμάτων που έπεσαν από τα ανώτερα σημεία.
